Lampi, Jan Chrzciciel ur. 31.12.1751 Romeno koło Trydentu, zm. 16.02.1830 Wiedeń Pierwszych lekcji malarstwa udzielał mu w Romeno ojciec, malarz prowincjonalny. W latach 1768-71 kształcił się w Salzburgu, prawdopodobnie w pracowni P.A. Lorenzoniego, krewnego matki. W latach 1771-79 przebywał w Weronie i Trydencie, w 1780-83 w Innsbrucku i Klagenfurcie, skąd przeniósł się na stałe do Wiednia. W 1786 został mianowany profesorem tamtejszej Akademii i jej radcą. W Polsce przebywał, zaproszony przez króla Stanisława Augusta, około trzech lat (1788-91) W 1791 był z powrotem w Wiedniu, skąd udał się do Rosji, gdzie w latach 1792-97 pełnił funkcje malarza Katarzyny II na jej dworze w Petersburgu. Po powrocie do Wiednia ponownie objął stanowisko profesora Akademii i piastował je do 1822. W 1798 nobilitowany przez cesarza, w 1799 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta. Był honorowym członkiem Akademii w Weronie, Wiedniu, Petersburgu oraz Akademii Szwedzkiej. Był portrecistą. Pierwszy archiwalnie potwierdzony jego polski portret- Ludwiki z Kleistów Zyberkowej - powstał w Wiedniu między 1783 i 1784. W czasie pobytu w Polsce pięciokrotnie portretował monarchę oraz wykonał liczne wizerunki osobistości związanych z dworem królewskim: Władysława Gurowskiego, Michała Jerzego Mniszcha, Stanisława Małachowskiego, Kazimierza Sapiehy, Szczęsnego Potockiego, Franciszka Ksawerego Branickiego, Elżbiety z Szydłowskich Grabowskiej, Izabeli z Lasockich Ogińskiej, Korduli z Komorowskich Potockiej i wielu innych. Po wyjeździe z Polski nie stracił kontaktów z arystokracją polską i malował m.in. dwukrotnie Józefę z Mniszchów Potocką (raz z córką, drugi raz kopiującą portret męża, ok. 1791), w okresie późniejszym m.in. portretował w 1801 Marię z Granowskich Zamoyską i w 1807 Ludwikę z Potockich Kossakowską.

Obrazy zaginione podczas II wojny światowej: