Obraz zaginiony podczas II wojny światowej

Rajecka Anna ur. przed 1762 Warszawa, zm. 1832 Paryż Była prawdopodobnie córką malarza Józefa Rajeckiego. Kształciła się na koszt króla Stanisława Augusta od ok. 1780 w Warszawie pod kierunkiem Marteau i być może u Bacciarellego. Studia artystyczne uzupełniała w Paryżu co najmniej od 1783 jako stypendystka króla Stanisława Augusta, prawdopodobnie w jednej z trzech szkół prywatnych otwartych dla pań w Luwrze, być może w tej, którą prowadził Greuze. Dzięki protekcji Louis de Silvestre'a i jego rodziny otrzymywała zamówienia portretowe od arystokracji francuskiej. W 1788 wyszła za mąż za artystę malującego głównie miniatury i zarazem autora książek z zakresu estetyki, Pierre-Maxie Gault de Saint-Germain, dla którego również uzyskała protektorat Stanisława Augusta. Jeszcze wiele lat po śmierci króla podpisywał się on: "ancien pensionaire du Roi de Pologne". Rajecka pensję od króla otrzymywała jeszcze w 1792. W 1789 zamierzała powrócić z mężem do kraju, prawdopodobnie zatrzymało ją jednak w Paryżu zamówienie Stanisława Augusta na kopie portretów osobistości francuskich, które wykonywała wraz z kilku uczniami Davida. W okresie terroru przeniosła się wraz z mężem do Clermont-Ferrand. Do Paryża wróciła wiele lat później, ale o jej działalności artystycznej z tych czasów brak danych. Pod koniec życia ociemniała. Malowała przede wszystkim portrety (także miniaturowe) oraz sceny rodzajowe. Posługiwała się głównie pastelem, również rysowała. W okresie warszawskim portretowała króla (w rysunku i miniaturze), osoby z najbliższego jego otoczenia, m.in. Izabelę z Poniatowskich Branicką, Annę z Sapiehów Potocką, dwoje dzieci generałowej Grabowskiej oraz innych przedstawicieli polskiego Oświecenia, jak Józefa Salezego Ossolińskiego, ks. Franciszka Bohomolca, Ignacego i Stanisława Kostkę Potockich. Większość tych prac  wchodziła w skład Galerii Królewskiej. We Francji powstały m.in. następujące portrety: Aleksandry z Lubomirskich Potockiej (1789), Amelic Ollivier Descloseaux (1790) oraz piękny portret nieokreślonego mężczyzny z Musee Nissim de Camondo. Malowała także popiersia dziewczęce w typie buduarowych kompozycji Greuze'a (Dziewczynka z gołąbkiem, 1790). Kopiowała ponadto dzieła cenionych artystów, m.in. Bouchera i Greuze'a. W 1791 wystawiła dwie prace na Salonie w Paryżu.