Peszka, Józef ur. 19.02.1767, zm. 04.09.1831 Kraków Początkowo uczył się rysunku u D.Estreichera w Liceum św. Anny w Krakowie. Malarstwo studiował w Warszawie od 1786 u F.Smuglewicza, który wprowadził artystę w krąg postępowych działaczy Sejmu Czteroletniego. W 1790-92 wykonał na zamówienie magistratu Starej Warszawy, a z inicjatywy prezydenta Dekerta jedenaście portretów wybitnych działaczy politycznych i społecznych, m.in. prezydenta Ignacego Wyssogoty-Zakrzewskiego, Hugona Kołłątaja, Stanisława Małachowskicgo, Stanisława Kublickiego. W 1793-1812 wiele podróżował, przebywając dłużej w Wilnie (1794-98, 1802, 1803, 1807, 1812), Moskwie (1798-99), Petersburgu (razem ze Smuglewiczem 1800-01) i na Białorusi, m.in. w Witebsku, Mohylewie, Mińsku i w Nieświeżu, gdzie pracował ok. 1807-10 najprawdopodobniej jako nadworny malarz Michała Radziwiłła, opiekuna właściciela Nieświeża Dominika. W 1813 powrócił na stałe do Krakowa. Malował głównie portrety urzędników i mieszczan krakowskich. Zajął się też pracą pedagogiczną: w latach 1816-18 wykładał teorię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a od 1818 kierował katedrą malarstwa i rysunku w Akademii Sztuk Pięknych, której współorganizatorem był razem z J.Brodowskim. Po jej reorganizacji w 1831 został dyrektorem Szkoły. Pod wpływem Smuglewicza namalował kilka obrazów historycznych, pozostawił też wiele rysunków tuszem i sepią, przedstawiających sceny z historii Polski. W okresach podróży rysował i malował, przeważnie sepią i akwarelą, krajobrazy, często z bogatym sztafażem.

Obraz zaginiony podczas II wojny światowej: