Krcha, Emil ur. 1894 Kałusz, zm. 1972 Kraków Malarz, pedagog, członek grupy Zwornik i ZPAP. W latach 1919-25 studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem T.Axentowicza, S.Kamockiego oraz I.Pieńkowskiego. W latach 1925 i 1927-31 przebywał w Paryżu, gdzie w 1931 miał pierwszą wystawę indywidualną w Galerii Zborowskiego. Odbył również podróże do Holandii i Belgii. Od 1922 dużo wystawiał we Lwowie, Krakowie i w Warszawie. Współorganizował Rysunkowe Ognisko Wakacyjne przy Liceum Krzemienieckim. W 1943 opuścił Krzemieniec i osiadł w Krakowie. Był współorganizatorem WSSP we Wrocławiu i jej profesorem w latach 1945-50. Pracę pedagogiczną kontynuował w Krakowie. Malował krajobrazy, sceny rodzajowe, martwe natury. W jego pracach występuje często podniesiona perspektywa, np. widok z góry na port morski czy też na stół z kompozycją martwej natury. Obrazy mają urozmaiconą fakturę, odznaczają się ciepłą tonacją o ściszonych zharmonizowanych brunatno-czerwonawo-zielonkawych barwach z żywszymi akcentami, zwłaszcza głębokiej czerwieni.