Żyznowski, Jan ur. 1889, zm. 1924 Paryż Malarz, krytyk artystyczny, literat, członek grupy Formiści. W czasie I wojny światowej znalazł się we Francji (walczył na froncie zachodnim). Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu, brał udział w jego wystawach. Po wojnie wrócił do Warszawy i działał jako malarz, a przede wszystkim jako krytyk artystyczny i literat. W 1919 i 1920 wziął dwukrotnie udział w wystawach Formistów w PKA, a w 1921 w dorocznej Wystawie Wiosennej oraz w Salonie Zimowym TZSP. Od 1923 zamienił zdecydowanie pędzel na pióro i zamieszczał recenzje z wystaw w "Tygodniku Ilustrowanym", pisywał w dziale plastyki w "Wiadomościach Literackich", był kierownikiem artystycznym miesięcznika "Pani". Pisał również dla "Świata" i "Rzeczpospolitej". Recenzował m.i. wystawy T.Niesiołowskiego, wystawy A.Zamoyskiego i wystawy Z.Stryjeńskiej w Salonie Sztuki Cz.Garlińskiego, surowo oceniał pierwsze wystąpienie Blok-u w salonie samochodowym Laurin i Clement, zajmował się działalnością Ministerstwa Sztuki i Kultury i aktualnymi wydarzeniami w środowisku artystycznym. Opublikował książkę "Kamienie ugorne". W 1931 na Salonie Jesiennym w Paryżu pokazano jego prace w dziale plastyki teatralnej. W kompozycjach swych starał się oddać dynamikę ruchu za pomocą linii obłych i okrągłych.