Zych, Władysław ur. 1900 Przemyśl, zm. 1964 Warszawa Malarz, rzeźbiarz, pedagog, członek Bloku ZAP i grupy Powiśle. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej w 1920-24 oraz malarstwo w warszawskiej ASP, gdzie był uczniem K.Tichego i L.Pękalskiego w 1925-33. W latach 30-tych malował kompozycje typu surrealistycznego, czerpiąc motywy ze skomplikowanego świata mikroorganizmów, drobnych żyjątek morskich, bakterii i dziwnych stworów. Często występowały też w jego pracach ludzkie i zwierzęce oczy oraz zdeformowane ludzkie sylwetki. Obrazy te, jak pisał M.Wallis, "są to jakby rojenia, halucynacje, koszmary człowieka, którego nękają zagadki życia i śmierci, choroby i zdrowia i który z myślą o nich zagłębia się w botanikę i zoologię, w embriologię i bakteriologię". Uprawiał także malarstwo ścienne, do którego powrócił i w latach powojennych. W tym też czasie zajmował się szczególnie rzeźbą w szkle i ceramice, prowadził badania nad produkcją szkła iryzującego, projektował mozaiki dla reprezentacyjnych gmachów warszawskich (Sejm, Dom Chłopa). Od 1928 działał również jako pedagog w różnego typu szkołach artystycznych. Miał wystawy indywidualne w Warszawie, Paryżu i Sztokholmie, brał udział w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.