Zawadowski, Wacław (Zawado) ur. 1891 Horochów, zm. 1982 Malarz, pedagog, członek cechu malarskiego Jednoróg oraz współzałożyciel Cercle des Artistes Polonais a Paris. Kształcił się w krakowskiej ASP pod kierunkiem J.Pankiewicza. W 1910 wyjechał do Paryża, gdzie osiadł na stałe. Podczas I wojny światowej przebywał w Hiszpanii. Dłuższe okresy czasu spędzał na południu Francji. Od 1913 wystawiał w Salonie Niezależnych, a od 1926 w Salonie Tuilleries. W 1925-36 pokazywał swe prace na wystawach krakowskiego cechu malarskiego Jednoróg. W 1934 miał dużą wystawę indywidualną w warszawskim IPS-ie. Od 1938 do zajęcia Paryża przez Niemców był kierownikiem Oddziału Paryskiego krakowskiej ASP. Po II wojnie (mieszkając na stałe w okolicach Aix-en-Provence) wystawiał systematycznie co rok w Paryżu, przedstawiał też swe prace publiczności krakowskiej. Początkowo malował ubogie podmiejskie dzielnice, stare domy, szarawą, zakurzoną roślinność i martwe natury utrzymane w zróżnicowanym, lecz stłumionym kolorycie. Później ustalił się nowy słoneczny i pełen blasku styl jego malarstwa, którego ważnym motywem stał się krajobraz prowansalski. Budował go energicznymi, zamaszystymi pociągnięciami pędzla tworząc kompozycje pełne ruchu i dramatyzmu, utrzymane w mocnych, soczystych barwach i jaskrawych kontrastach świateł i cieni. Podobnie traktował postacie ludzkie czy kwiaty. Interesowały go przede wszystkim zagadnienia barwy, modelowanie kształtu za pomocy koloru, zestrojenie kolorystyczne obrazu jako całości. Zróżnicowaną fakturą podkreślał zespoły wyrazistych plam barwnych swych dekoracyjnych kompozycji pełnych zachwytu dla przyrody i afirmacji świata.

Obraz zaginiony podczas II wojny światowej: