Wydra, Jan ur. 1902 Ciecierzyn, zm. 1937 Otwock Malarz, grafik, członek Bractwa św. Łukasza. Studia artystyczne odbywał w warszawskiej ASP w 1923-27 pod kierunkiem T.Pruszkowskiego. Przebywał następnie w Kazimierzu Dolnym, był nauczycielem w szkole plastycznej w Lublinie, a ok. 1933 osiadł w Warszawie. Żył w bardzo trudnych warunkach, nękany kłopotami finansowymi i nieuleczalną chorobą zmarł na gruźlicę mając 35 lat. W początkowym okresie twórczości, jeszcze przed studiami w ASP malował kompozycje historyczno-alegoryczne, wizerunki bliskich osób, szkice z życia żołnierskiego oraz portrety poetów lubelskich. Później, już jako członek Bractwa św. Łukasza, zaczął malować duże kompozycje religijne, które, jak Chrystus w mieście czy Boże Narodzenie, przyniosły mu pewną popularność w kraju, a także za granicą (jedną z wersji Bożego Narodzenia nabył Carnegie Institute w Pittsbusgu). Nie poprzestał jednak na akademickim realizmie. Ciągle szukał nowych środków dla wyrażenia swej wizji świata. Jego celem był kolor, światło, prawdziwa malarska faktura. Dążenia artysty uwidaczniały się w jego małych pejzażach z Lubelszczyzny, wizerunkach mieszkańców Kazimierza, a przede wszystkim w pełnych prostoty martwych naturach. Największym zaś triumfem Wydry był obraz Rybaczka (powstały w ostatnich niemal dniach życia), cały wypełniony kolorem, malowany śmiałymi uderzeniami pędzla rozbijającymi wszelkie gładzizny, przemawiający żywością faktury.