|
Kształcił się początkowo w krakowskim cechu malarzy, a od ok. 1790 dzięki pomocy kanonika Sebastiana Sierakowskiego przez kilka lat w Warszawie w malarni u Bacciarellego. Brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, a po jej upadku opuścił stolicę i przebywał ok. dwu lat u Czartoryskich w Puławach. Resztę życia spędził w Warszawie, z wyjątkiem pobytu na Wołyniu (Łuck, Kowel, Hołoby, Różyn, Hulcza)
w 1797-98. W ostatnich latach życia współpracował z malarzem Józefem Kosińskim.
Był przede wszystkim portrecistą. Najwcześniejszy znany jego portret pochodzi z 1793 r. Namalował m.in. wizerunki: króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, gen. Józefa Kossakowskiego - 1794, Izabeli z Flemingów Cztartoryskiej - 1796, Stanisława Sołtyka,
Sapiechy, a także pejzaże najczęściej ze sztafażem portretowym.
Przeżycia powstania kościuszkowskiego znalazły odzwierciedlenie w szeregu obrazów: Kościuszko przy armacie, Praga wzięta oraz kilku portretach Naczelnika, m.in. w portrecie w sukmanie z wyniesioną szablą, wzorowanym na dziele Grassiego.
W 1809 powstały wizerunki Napoleona, Fryderyka Augusta, księcia warszawskiego i ks. Józefa Poniatowskiego dla Szkoły Kadetów.
Był również twórcą wielu obrazów religijnych. Namalował je m.in. dla kościoła w Włostowicach koło Puław, do kościołów warszawskich: Św. Marcina (Św. Onufry,Św. Józef, Św. Anna z Marią i Anioł Stróż), a także Nadarzyna.
Wykonywał również wiele rysunków, głównie rodzajowych, posługując się piórem i pędzlem. |
