Waliszewski, Zygmunt ur. 1897 Petersburg, zm. 1936 Kraków

Malarz, członek Komitetu Paryskiego. Edukacją artystyczną rozpoczął bardzo wcześnie, bo już w 1907 w Szkole Rysunku i Malarstwa w Tyflisie pod kierunkiem N.Sklifasowskiego i B.Fogla. W 1921-24 studiował w krakowskiej ASP u W.Weissa i J.Pankiewicza. W 1924 wyjechał z Komitetem Paryskim do Francji, gdzie spędził siedem lat. Istotną rolę w kształtowaniu się jego artystycznego charakteru odegrały lata 1917-20, kiedy to znalazłszy się w Tyflisie w kręgu awangardowej plastyki i poezji rosyjskiej, wśród przedstawicieli Mira Iskusstwa i futurystów, czynnie włączył się w bogaty nurt życia kulturalnego, zajmował się scenografią, plakatami, ilustracjami książkowymi, rysował karykatury i scenki groteskowe, malował portrety, studia pejzażowe, martwe natury. Już wtedy manifestował się wyraźnie charakter jego twórczości. Sztuka jego jest instynktowna i spontaniczna, ekspresyjna, zawiera bogactwo fantazji, dowcipu, ironii i humoru. Z biegiem lat artysta nie tracił nic ze swej żywiołowości, podporządkowywał ją jedynie świadomej dyscyplinie koloru. Ważną realizacją w jego twórczości był plafon w Kurzej Stopce na Wawelu. Dominującym nurtem jego malarstwa stała się commedia dell'arte. W pełnych humoru kompozycjach przedstawiających uczty, Don Kichotów, Arlekinów, Pierrotów, Nimfy czy Wyspy idyllości, doszedł w całej pełni do głosu niepowtarzalny styl malarski, w którym śmiech góruje nad smutkiem, a żywiołowa radość życia nad chorobą, kalectwem i śmiercią.