|
Malarz, pedagog, członek Cechu Artystów Plastyków Jednoróg, grup Rytm i Pryzmat. Studia artystyczne odbywał w 1908-10 w SSP w Odessie, a następnie w 1911-18 w ASP w Petersburgu u D.Kardowskiego. W 1923 objął katedrę malarstwa dekoracyjnego w krakowskiej ASP. W 1929 zaproponowano mu katedrę malarstwa sztalugowego w warszawskiej SSP, którą przyjął przenosząc się na stałe do Warszawy.
Podążyło za nim wielu uczniów. W 1923 i 1924 odbył podróże do Paryża i do Włoch. W pierwszym okresie twórczości malował m.i. krajobrazy zawierające sporo cech typowych dla pejzażystów rosyjskich z przełomu stuleci XIX i XX. Prace wystawione po powrocie do kraju odznaczały się także dekoracyjnością i fantastyką typową dla stylistyki przedstawicieli Mira Iskusstwa. W latach następnych powstały krajobrazy syntetyczne i monumentalne, nawiązujące do jurajskich pejzaży Courbeta. Wykonywane były one głównie szpachlą, utrzymane w ciemnym kolorycie. Malował też portrety, również zbiorowe, o zmonumentalizowanej i uogólnionej, uproszczonej formie, nadając im piętno pomnikowej trwałości. Jakkolwiek nawiązywał w swej twórczości do malarstwa epok historycznych, prace jego odznaczały się indywidualnym stylem określanym niejednokrotnie jako monumentalny klasycyzm Kowarskiego. Był to styl przepojony humanizmem i swego rodzaju antyestetyzmem. Przez oszczędność treści i formy, powściągliwą gamę barwną i zróżnicowane działanie fakturą wydobywał zasadnicze motywy, uwydatniał momenty w kompozycji najistotniejsze. Poza malarstwem sztalugowym tworzył również kompozycje ścienne mozaiki i freski. Jego dziełem jest m.i. zespół plafonów wawelskich. W latach czterdziestych zajmował się rzeźbą odlewaną w brązie. |
