Schinagel, Emil ur. 1899 Drohojów k. Jworowa, zm. 1943 Lwów (zamordowany) Lekarz medycyny, malarz, grafik, członek grupy Zwornik. Studia artystyczne odbywał w krakowskiej ASP w 1919 u T.Axentowicza oraz w Akademii Brukselskiej u Van Haalena w 1930. Odbywał podróże studyjne po Europie, przebywając dłużej w Paryżu i w Antwerpii. Poza malarstwem sztalugowym uprawiał malarstwo ścienne (dekoracja synagogi krakowskiej), grafikę (cykle drzeworytów) oraz ilustratorstwo (Bunt ziemi Emila Romandy). Był kolorystą określanym często mianem neoimpresjonisty, o mocnym liryczno-romantycznym uderzeniu pędzla. W pracach jego odnaleźć można również elementy wyraźnie ekspresyjne i ekspresjonistyczne, tak w traktowaniu koloru, jak w pewnego rodzaju deformacji kształtów. W 1930 miała miejsce w Antwerpii indywidualna wystawa jego prac, której towarzyszył katalog ze wstępem R.Vaesa. Kolejny indywidualny pokaz jego twórczości odbył się w 1934 w warszawskim IPS-ie. Brał poza tym udział w licznych wystawach jako członek Zwornika, którego był współzałożycielem. Pisał wiele artykułów m.i. w "Głosie Plastyków".