Roguski, Władysław ur. 1890 Warszawa, zm. 1940 Poznań (zamordowany) Malarz, pedagog, członek grup Formiści, Grupa Krakowska, Rytm, Świt. Studia artystyczne odbywał pod kierunkiem J.Kauzika i M.Kotarbińskiego w warszawskiej Szkole Rysunkowej, a następnie od 1914 w pracowni J.Pankiewicza w krakowskiej ASP. W 1922 został profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Poznaniu. Uprawiał malarstwo, grafikę (litografia barwna), zajmował się sztuką użytkową (projekty gobelinów eksponowane na PWK w Poznaniu w 1929). Malował portrety, obrazy o tematyce religijnej i rodzajowej. Zafascynowany był podhalańską sztuką ludową. Powracający w jego twórczości wizerunek Madonny z Dzieciątkiem, ujętej w popiersiu i otoczonej stylizowanymi kwiatami, jest nawiązaniem i przetworzeniem częstego motywu ludowego malarstwa na szkle. Kontur wyprowadzony giętką, ale spokojną linią, płaskie pola barwne o nieznacznym modelunku wyznaczały charakter prac pełnych harmonii i utrzymanych w atmosferze rzeczywistości irracjonalnej.