Podoski, Janusz ur. 1898 Łosice, zm. 1971 Warszawa Malarz, fotografik, członek Bractwa św. Łukasza, Bloku ZAP, a po wojnie ZPAF. Studiował malarstwo w warszawskiej SSP w 1919-26 pod kierunkiem T.Pruszkowskiego i F.Trojanowskiego. W 1929 odbył podróż do Francji i Włoch. W latach trzydziestych zaczął uprawiać obok malarstwa sztalugowego również fotografikę. Należał do odłamu Bractwa, który opierał się na tradycjach malarstwa siedemnastowiecznego. Nieobce mu były również, jak B.Cybisowi i E.Kanarkowi, poszukiwania, wynalazki i pomysły techniczne w zakresie faktury obrazów. Pasjonowały go przede wszystkim zagadnienia świetlne, wyłanianie się głów i postaci z ciemnego tła, stopniowanie natężeń światła. Malował wiele portretów, zajmował go problem autoportretu. Podobne zagadnienia tematyczne i formalne interesowały artystę w dziedzinie fotografiki. W 1938 wziął udział w kolektywnej pracy członków Bractwa św. Łukasza, w wykonaniu siedmiu wielkich kompozycji historycznych dla sali honorowej pawilonu polskiego na Wystawie Światowej w Nowym Jorku. Uczestniczył w wystawach grupy w kraju i za granicą. Po wojnie dominującą rolę w jego twórczości odgrywała fotografika.