Pawliszak, Wacław ur. 1866 Warszawa, zm. 1905 Warszawa (zastrzelony) Malarz, rysownik, ilustrator - już jako dziecko uczył się rysunku u W.Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w wieku czternastu lat rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Utalentowany chłopiec był ulubionym uczniem J.Matejki. Krótko uczył się także w Monachium u J.Brandta i w Paryżu. Stale mieszkał w Warszawie, ale wiele podróżował, m.in. na Wschód, w którym "rozmiłował się do fanatyzmu". Zginął tragicznie, zastrzelony przez rzeźbiarza X.Dunikowskiego. Malował portrety i pejzaże, a przede wszystkim obrazy historyczne i batalistyczne z dziejów siedemnastowiecznych wojen polskich. Pracował nad Pocztem królów polskich, ilustrował czasopisma i książki, m.in. Pana Tadeusza, Beniowskiego i wiedeńskie wydanie Baśni tysiąca i jednej nocy. W polskich zbiorach muzealnych obrazów artysty jest niewiele, większa ich liczba znajduje się w kolekcjach prywatnych.

Obrazy zaginione podczas II wojny światowej: