Nicz-Borowiakowa, Maria Łucja ur. 1896, zm. 1944 Warszawa Malarka, członkini ugrupowania Blok. Studiowała w warszawskiej SSP pod kierunkiem S.Lentza w latach 1916-20. Jej kolegami w pracowni byli m.i. H.Stażewski, M.Szczuka, S.Zalewski. Na przełomie 1922 i 1923 roku przebywała w Paryżu, gdzie zetknęła się z kubizmem i twórczością artystów młodszej generacji. Pierwsze prace kształtowały się jeszcze pod wpływem stylistyki młodopolskiej. Po 1918 zmieniła zainteresowania zafrapowana hasłami głoszonymi przez malarzy poznańskich spod znaku Buntu i Zdroju. Lata 1920-24 były okresem poszukiwań i wypracowywania własnych środków wyrazu w ramach sztuki awangardowej. Jej prace malarskie z tego czasu (reprodukowane wielokrotnie w czasopiśmie "Blok") charakteryzuje dążenie do czystej konstrukcji formy, opartej na ścisłej dyscyplinie ładu i porządku. Eliminując przedmiot przedstawiała tylko relacje między poszczególnymi kształtami. Inaczej traktowała jedynie portret. Widać tu wpływ środowiska wileńskiego, a zwłaszcza sztuki portretowej L.Ślendzińskiego. Około 1930 powstały ostatnie prace artystki. Ciężka sytuacja rodzinna i choroba uniemożliwiły jej dalszą twórczość. Kilka niewykończonych obrazów powstałych po tej dacie świadczy, iż pogodzić się z tym nie umiała.