Marteau, Ludwik ur. 1715 Paryż, zm. 1804 Warszawa Siostrzeniec malarza Louis de Silvestre'a młodszego. Kształcił się w Paryżu. Do Polski sprowadził go J. K. Branicki po 1750. Początkowo przebywał w Białymstoku, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie po 1756 pracował dla Augusta III. Miał atelier i mieszkał na Zamku Warszawskim. W 1764 został nadwornym malarzem Stanisława Augusta. W ostatnich latach życia, przynajmniej od 1792, otrzymywał pensję od ks. marszałkowej Lubomirskiej. Znane są scenki rodzajowe artysty. Zajmował się też pracą pedagogiczną. Uczennicą jego była m.in. Anna Rajecka. Przede wszystkim był portrecistą. Malował pastelem portrety przeważnie niedużego formatu, które niekiedy sam powtarzał. Na polecenie króla Naruszewicz napisał kilka biografii osób portretowanych przez Marteau. Dwanaście z tych portretów w 1829 litografował K. F. Minter. Znaczna ilość wizerunków Marteau na polecenie cara Mikołaja I została spalona w Petersburgu w 1834.