Łempicka, Tamara ur. 1898 Warszawa, zm. 1980 Cuernavaca, Meksyk Malarka. Córka warszawskiego adwokata. W dzieciństwie podróżowała po Europie. Lata I wojny światowej spędziła w Petersburgu, skąd wraz z mężem T.Łempickim, wyjechała po wybuchu rewolucji do Paryża. Podjęła studia malarskie w Academie de la Grande Chaumiere i w Academie Ranson u M.Denisa i A.Lothe'a. Malowała portrety znanych osobistości, akty, martwe natury. Szybko zyskała powodzenie w artystycznych i intelektualnych salonach Paryża oraz w wysokich kręgach burżuazji - nie tylko jako malarka, ale również jako jedna z ekscentrycznych i wyzwolonych piękności lat dwudziestych. Jej wystawy odniosły sukcesy we Włoszech i Francja, wystawiała także w Stanach Zjednoczonych i w Polsce -m.in. w warszawskiej Zachęcie. Jej malarstwo - nazywane przez krytyków "perwersyjną wersją sztuki Ingresa" i odznaczające się kubistyczną stylizacją, manierycznością ujęć, twardymi formami i ostrą kolorystyką - było idealną realizacją stylu Art. Deco. W 1939 wyjechała z drugim mężem, baronem Kuffnerem do Ameryki i zamieszkała w Kalifornii, gdzie portretowała gwiazdy Hollywood i zasłynęła bujnym życiem towarzyskim. Pod koniec wojny przeniosła się do Nowego Jorku, ale jej obrazy nie cieszyły się już dawnym wzięciem - mimo prób zmiany stylu. Twórczość artystki została ponownie odkryta w Paryżu, w latach siedemdziesiątych, na fali ponownego zainteresowania sztuką Art. Deco.