Hulewicz, Jerzy ur. 1886 Kościanki k. Wrześni, zm. 1941 Warszawa Malarz, grafik, pisarz, dramaturg, wydawca, członek ugrupowania Bunt, ZPAG, Koła Artystów Grafików Reklamowych. Studia artystyczne odbywał w krakowskiej ASP w latach 1904-06, uzupełniając je następnie w Paryżu i Monachium. Kierował zorganizowaną przez siebie spółką wydawniczą "Ostoja". Był jedną z czołowych postaci i teoretykiem polskiego ekspresjonizmu. Wydawał dwutygodnik "Zdrój" (1917-20), redagując go przy współpracy S.Przybyszewskiego. Najwybitniejsze utwory i najbardziej charakterystyczne poglądy opublikowane w "Zdroju" w  latach 1917-19 wydał w tomie "Brzask epoki" (Poznań 1920), zaopatrując go we wstęp, w którym formułował m.i. istotę nowej sztuki. W latach późniejszych przejął obowiązki kierownika działu literackiego warszawskiego "Kuriera Porannego", założył również prywatną szkołą malarską. We własnej twórczości plastycznej urzeczywistniał antyestetyczne założenia ugrupowania Bunt. Malował wizyjne kształty potworów, akty, portrety, ptaki. Tworzył ekspresyjne drzeworyty o grubych konturach i silnych kontrastach czerni i bieli. Uprawiał też techniki metalowe, zajmował się ilustratorstwem. Ogłosił drukiem wiele artykułów, pism filozoficzno-estetycznych oraz dramatów i powieści. W okresie okupacji współpracował z bratem Witoldem przy wydawaniu tajnej prasy podziemnej. Dorobek malarski i rękopisy Hulewicza uległy zniszczeniu w czasie Powstania Warszawskiego.