Obraz zaginiony podczas II wojny światowej:

Hannytkiewicz, Adam ur. 1887 Kraków, zm. 1946 Wrocław Malarz, pedagog, członek grupy Plastyka. W latach 1906-10 studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem L.Wyczółkowskiego, S.Dębickiego i J.Pankiewicza. W 1915 był w Wiedniu, w latach 1924 i 1932-33 przebywał w Paryżu, gdzie wystawiał na Salonach d'Automne i des Tuileries oraz w prywatnych galeriach. Od 1909 zajmował się pracą pedagogiczną ucząc w szkołach średnich w Krakowie, Wieliczce, Inowrocławiu i Poznaniu, do którego przeniósł się ostatecznie w 1919. Tu w 1926 założył własną szkołę sztuk pięknych, którą prowadził do 1934. Był członkiem założycielem Grupy Wielkopolskich Plastyków Plastyka. Podczas II wojny światowej przepadł w Poznaniu cały niemal jego  dorobek artystyczny. Po wojnie  zorganizował szkołę artystyczną w Sędziszowie, a następnie powołany na stanowisko profesora WSSP we Wrocławiu wziął czynny udział w organizowaniu tej uczelni. Malował portrety, pejzaże, obrazy historyczne, a przede wszystkim martwe natury złożone często z książek i kwiatów. Stosował w nich chętnie perspektywą z podwyższonym horyzontem. Silnie uproszczone, starannie skomponowane prace cechowała świetlistość barwy i miękka faktura malarska. W swej twórczości  łączył zdobycze impresjonizmu ze zrozumieniem zasad nowoczesnej kompozycji.