Grassi, Józef ur. ok. 1758 Wiedeń, zm. 08.01.1838 Drezno Włoch osiadły i wykształcony w Wiedniu. W 1768 ukończył studia artystyczne na Akademii w Wiedniu. W 1791 został  jej członkiem. W sierpniu 1791 na zaproszenie Stanisława Augusta przybył do Warszawy. Mieszkał tam do 1795. Po wyjeździe z Polski przebywał znów w Wiedniu, potem w Żaganiu i Dreźnie. W 1800 mianowano go profesorem Akademii drezdeńskiej. W 1810 został członkiem Akademii św. Łukasza w Rzymie, dokąd wyjechał w 1816 jako dyrektor studiów saskich stypendystów we Włoszech. W 1821 wrócił do Drezna. Malował wyłącznie portrety. Polaków portretował już w pierwszym okresie wiedeńskim. Były to głównie osoby z grona przyjaciół ks. Józefa Poniatowskiego oraz sam książę. Wykonał dwa portrety księcia. W czasie pobytu w Warszawie powstało wiele wizerunków osób z kół dworskich, zwłaszcza słynne są jego portrety kobiet, m.in. Tekli z Czapliców Jabłonowskiej, Ludwiki z Sosnowskich Lubomirskiej, Anetki Tyszkiewiczówny oraz wyższych wojskowych i członków Stronnictwa Patriotycznego, m.in. portrety generałów Ilińskich. Był twórcą dwóch popularnych i wielokrotnie powtarzanych w malarstwie i grafice portretów Kościuszki, malowanych w r. 1792: jednego w mundurze generalskim, drugiego w sukmanie chłopskiej (zaginiony). Sam brał także udział w walkach w obronie Warszawy. Również po wyjeździe z Polski wielokrotnie malował Polaków, m.in. Stanisława Małachowskiego - 1795, Fryderyka Moszyńskiego - 1797, Teresę z Czartoryskich Lubomirską jako Hebe - 1807.

Obraz zaginiony podczas II wojny światowej: