Eibisch, Eugeniusz ur. 1896 Lublin Malarz, pedagog, profesor i rektor ASP w Krakowie, profesor ASP w Warszawie, członek ugrupowania Jednoróg i ZPAP. Studia malarskie odbywał w latach 1912-20 w krakowskiej ASP pod kierunkiem J.Malczewskiego i W.Weissa. W 1922 wyjechał do Paryża, gdzie przebywał do 1939. Brał tam czynny udział w życiu artystycznym, wystawiał w Salonach oraz galeriach L.Zborowskiego i G.Bernheima, z którymi to marszandami zawarł kontrakty na sprzedaż obrazów. W latach trzydziestych był twórcą w Paryżu znanym i cenionym, przyjaźnił się z wieloma malarzami i pisarzami francuskimi, utrzymywał kontakty z tamtejszą kolonią polską. Po wojnie był jedną z głównych postaci w polskiej sztuce, brał udział we wszystkich poważniejszych wystawach krajowych i ekspozycjach polskiej sztuki za granicą. Tematyka jego prac to przede wszystkim studia portretowe dziewcząt i kobiet, serie martwych natur, pejzaże. Początkowo posługiwał się światłocieniem i walorem, uwzględniając materialność malowanych rzeczy, by stopniowo zmienić stosunek do przedmiotu i koloru. Jego obrazy stawały się coraz bardziej samoistnymi konstrukcjami barwnymi, w których zacierały się granice i bryłowatość przedmiotów. W poszukiwaniu nowej harmonii tonów kładł nacisk przede wszystkim na sprawy czysto malarskie. Ze wszystkich barw zasadniczych i bardzo wielu pośrednich tworzył mgławicowe wizje własnego świata, sprowadzonego do wibracji plamek barwnych.