Czyżewski, Tytus ur. 1880 Przyszowa k.Limanowej, zm. 1945 Kraków Malarz, poeta, krytyk artystyczny, członek założyciel ugrupowania Formiści (początkowo Ekspresjoniści Polscy). Studia artystyczne odbywał w krakowskiej ASP w latach 1902-07 pod kierunkiem J.Mehoffera, J.Unierzyskiego i L.Wyczółkowskiego. W latach 1907-09, 1910-12 oraz 1922-30 przebywał  w Paryżu. Jego obrazy  z okresu przed I wojną światową miały charakter postimpresjonistyczny z silnym  wpływem Cezane'a. W 1915 podjął próby przełamania koncepcji obrazu jako dwuwymiarowego płótna, tworząc obrazy wielopłaszczyznowe z drewna i dykty. Prace powstałe w okresie formistycznym, w latach 1917-22, cechuje dyscyplina formalna, czerpiąca z doświadczeń kubizmu francuskiego, sztuki ludowej, a zwłaszcza malowideł podhalańskich, swoisty antyestetyzm i nierzadko pierwiastek dadaistyczny czy nawet surrealistyczny. W obrazach z lat 1926-30 dochodzi szczególnie do głosu jego zamiłowanie do pastiszu i groteski, ciemna tonacja ustępuje miejsca barwom jaskrawym i kontrastowym. Duży wpływ na jego malarstwo w tym okresie miały podróże do Francji, Włoch i Hiszpanii, w czasie których zetknął się z krajobrazem pełnym światła i kolorów oraz z nieznanymi sobie bezpośrednio dziełami sztuki. W latach trzydziestych zajmowały artystę poszukiwania kolorystyczne, dające jednak inne efekty niż u kapistów. Na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych nastąpiło wyciszenie walorów, barwy stały się bardziej świetliste i opalizujące. W latach 1917-39 działał również jako wszechstronny krytyk artystyczny, publikując recenzje i korespondencje w licznych czasopismach krakowskich i warszawskich.