Boznańska, Olga ur. 1865 Kraków, zm. 1940 Paryż

Malarka ukształtowana w środowisku krakowsko-monachijskim w 1898 r. osiadła na stałe w Paryżu, gdzie stała się czołową przedstawicielką polskiej kolonii artystycznej. Po raz pierwszy wystawiała w krakowskim TZSP w 1886 r. i odtąd stale uczestniczyła w licznych wystawach krajowych i zagranicznych, zdobywając medale i wyróżnienia. W 1910 r. otrzymała francuską Legię Honorową, a w 1938 r. order Polonia Restituta. Była członkiem wielu znaczących europejskich stowarzyszeń artystycznych. Główną domeną jej twórczości był portret. W pierwszym okresie, monachijskim, najczęściej były to wizerunki całopostaciowe, trochę chłodne, monumentalne, zwarte w formie, na płótnach dużych rozmiarów, niekiedy kilkupostaciowe sceny we wnętrzu. W czasach paryskich portrety stały się bardziej kameralne, o nasilonej nastrojowości - w następstwie rozbicia na rzecz plamy barwnej zróżnicowanej walorowo, gubiącej kontury i zacierającej ostrość planów. Mimo rozwibrowanego tła portretowani, ujęci w bliskim planie, zawsze patrząc na widza, przyciągają wyrazem twarzy. Walorową gamę kolorystyczną podporządkowaną dominacji jednego tonu ożywiają drobne plamki intensywniejszych barw. Niezamalowana tektura tła współbrzmi z nimi jako samodzielny kolor. Oprócz portretów malowała też wysmakowane w kompozycje, subtelne w kolorystyce martwe natury, które służyły jej za pretekst do zmagań z materią malarską. Pozostawiła także nieliczne pejzaże miejskie oraz wczesne kompozycje rodzajowe.

Obrazy zaginione podczas II wojny światowej: