Dziecko

Aberdam, Alfred ur. 1894 Lwów, zm. 1963 Paryż Malarz, członek grupy Plastycy Nowocześni. W 1931 wyjechał na studia artystyczne w Akademii Monachijskiej. W czasie I wojny światowej był jeńcem w rosyjskim obozie na Syberii, następnie przebywał w Moskwie. Po powrocie do kraju w 1921 podjął studia w krakowskiej ASP pod kierunkiem T. Axentowicza. Następnie wyjechał do Paryża gdzie uczestniczył w wielu wystawach, zyskując pochlebne opinie krytyki już od 1924, kiedy zwrócił na niego uwagę Andre Salmon. Od 1926 brał udział w Salonach paryskich (Niezależnych i Tuileries) oraz w Wystawie Polskiej Sztuki Nowoczesnej w Galerii Editions Bonaparte w 1929, gdzie miał wystawę indywidualną w 1931. W 1932 miał duże wystawy we Lwowie w Muzeum Przemysłu Artystycznego i w Warszawie w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych. W 1933 został członkiem powstałej w Warszawie grupy Plastycy Nowocześni. W 1935 odbyła się we Lwowie w ZZPAP wystawa Aberdama, Chwistka, Teisseyre'a i Wodzickiej. W tym samym roku w paryskiej Galerie des Beaux-Arts uczestniczył w wystawie artystów polskich działających we Francji. Po wojnie wystawiał indywidualnie w 1952 w Paryżu, w 1961 w Londynie, w 1962 w Tel Avivie. W 1970 urządzono wystawę retrospektywny jego prac w Petit Palais w Genewie. Uprawiał malarstwo olejne i rysunek. Główny motyw jego prac to pejzaże, kompozycje figuralne, martwe natury.